Ağzından kuşlar dökülüyor,
Tılsımına kanıyor kanlılar.
İçinde yuva kuran kelimelerin,
Birliğine inanıyor yalnızlar.
Baştan ayağa çıplak,
O meyvenin işaretini öptün.
Kovulmanın cesaretine varınca,
O soyda kendimi gördüm.
Bana kelamlar göster,
Sonunda putlar kırmayan.
Öyle dağlara tut beni,
Zirvesinde aldanılmayan…
Beni ayetlerle boşadılar,
En çarpıcı anında aşkın.
Ölmeden önce bir rüyaydı,
Mezarımdan gül türetti tanrım.
Yazık! tüm yasaklarda,
Dalgın gözler bıraktım…
Doğan Altun
2024